"Mijn schilderijen moet je niet te veel willen interpreteren. De eenvoud en het monumentale karakter van mijn composities zie ik zelf als hun belangrijkste kwaliteit."
Arnout van Albada exposeert sinds 1997 regelmatig bij galerie Mokum. Opgeleid aan de Academie Minerva in Groningen heeft hij zich geplaatst in de rij van stilleven schilders die op fijn-realistische wijze hun voorstellingen uitwerken met groot technisch vakmanschap.
Van Albada schildert eenvoudige composities waarin een enkel object of een aantal voorwerpen worden afgebeeld: een porseleinen schaaltje, een taart, een bord vol frambozen of met een touwtje gebundelde vissen. Ook kiest hij soms opmerkelijke voorwerpen zoals rubberhandschoenen of een gebit. De voorstelling is meestal recht van voren, min of meer op ooghoogte en soms van boven, vanuit vogelvluchtperspectief. Wat opvalt, is de eenvoud van gebruikte middelen om de compositie op te bouwen. Niet alleen het aantal objecten, ook het kleurgebruik is beperkt gehouden. Was een aantal jaar geleden de achtergrond nog onbestemd van kleur, tegenwoordig is het vaak een feest van kleur; hardroze en mintgroen worden niet gemeden.
Het licht is gedempt en strijkt subtiel over de compositie, een zachte schaduw werpend, waardoor de egale achtergrond iets wordt gebroken. Door de strakke, eenvoudige opbouw en het verzadigde kleurenpalet neigt de voorstelling naar een zekere strengheid die door het gebruik van natuurlijke objecten net niet te nadrukkelijk wordt. De ronde vormen van de taart of de elegante vouwen in de ogenschijnlijk willekeurig neergelegde handschoenen scheppen beweeglijkheid en houden de aandacht van de toeschouwer vast.
Hoewel elk onderwerp dat hem op een of andere manier ontroert, zich leent om geschilderd te worden, kiest Van Albada vaak voor het stilleven. Hierin kan hij zich toeleggen op het maken van overzichtelijke monumentale composities, waarin een zacht strijklicht en subtiele kleurcontrasten een evenwichtig geheel vormen. Inspiratie voor zijn onderwerpen haalt hij uit zijn omgeving: wat hij om zich heen ziet en wat hem boeit of ontroert. De voorwerpen zijn vaak klein, kwetsbaar en vergankelijk. Juist deze eigenschappen laten zich mooi vastleggen in dunne lagen olieverf. Maar ook alledaagse voorwerpen zoals een Nesquick doosje weet hij door kadrering, opbouw, licht-donker contrast en dergelijke tot iets enerverends te verheffen. Hij tilt het alledaagse op tot iets tijdloos, iets magisch, zodanig dat het voortaan met andere ogen zult bekijken.
Op een gekleurde ondergrond wordt een monochrome onderschildering gemaakt van eitempera. Daarna bouwt hij met half transparante lagen olieverf de voorstelling op. Op het eerste gezicht lijken van Albada's schilderijen zeer fijn geschilderd, maar bij nadere beschouwing valt op dat niet elk detail wordt uitgewerkt. Het gaat in de eerste plaats om de suggestie van aanwezigheid. Kleur en sfeer acht de kunstenaar daarvoor even belangrijk als de exactheid van details.
Van Albada is een meester in het kiezen van verrukkelijke en aanlokkende onderwerpen. Etenswaren, verpakte etenswaren en verpakkingen op zich schildert hij met oog voor de kleinste details en met subtiele kleurcontrasten. Hierdoor krijgen ze iets magisch en lijkt het alsof je de etenswaren haast kunt proeven. Albada's fascinatie voor eten stamt uit zijn kindertijd, want thuis was de kwaliteit van eten namelijk een belangrijk thema. Vooral het ongrijpbare van voedsel vindt Albada interessant. Maar hoewel de objecten die hij gebruikt vergaan, blijven ze in zijn schilderijen altijd even mooi en vers.